Afgelopen week was een drukke week vergeleken met een normale week, wanneer we de meeste tijd besteden aan taalles.

Het begon toen ik probeerde geld op te nemen bij de bank.  Nadat ik mijn pincode had ingetoetst en het bedrag, leek het alsof het geld eruit zou komen, maar toch kreeg ik opeens een foutmelding.  Dat gebeurt regelmatig, dus ik probeerde het nog een keer, maar ik kreeg dezelfde foutmelding.  Nou ja, later nog maar een keer proberen, dacht ik, terwijl ik naar de auto terugliep.  Toen kreeg ik echter een berichtje van onze bank in de VS dat het geld wel was afgeschreven (2x zelfs).  Ik ben bij de bank naar binnen gegaan en na alles te hebben uitgelegd boden ze hun excuses aan en zouden ze het geld zo snel mogelijk terugstorten.  Een paar dagen later was het geld nog niet teruggestort, dus heb ik contact opgenomen met de Amerikaanse bank, die wisten van niets, maar ze zouden het gaan onderzoeken.  Ik weer terug naar de bank en weer een gesprek gehad met een andere medewerker.  Ze zouden ernaar kijken, maar tot op heden nog niets gehoord.  Onze bank had wel het geld tijdelijk teruggestort totdat ze hebben uitgezocht wat er gebeurd is.

Omdat we toch geld nodig hadden (want je kunt hier nergens pinnen of een creditkaart gebruiken) en ik niet bij dezelfde bank het nog een keer wilde proberen, ben ik op zoek gegaan naar een andere bank.  Bij de eerste bank waar ik langs kwam stond er een hele lange rij met meer dan 20 mensen, dus ben doorgereden naar de tweede bank.  Daar kwam ik erachter dat ze bezig waren met onderhoud en ik kon daar dus geen geld opnemen.  De derde bank waar ik naar toe ben gegaan heeft hun kantoor in Gulu gesloten, waardoor er maar één optie overbleef.  Bij die bank ging alles goed, totdat ik het bedrag wou intypen, toen kwam er te staan dat ik alleen het saldo kon opvragen en geen geld kon opnemen.  Uiteindelijk ben ik teruggegaan naar de bank waar het een paar dagen eerder was fout gegaan en heb het daar nog een keer geprobeerd.  Ging deze keer wel goed, dus we kunnen weer boodschappen kopen!

Na het bezoeken van de bank moest ik naar de telecom winkel, want ons internet was opeens erg snel opgegaan.  Internet is vrij prijzig hier (€150 voor 100GB), maar normaal gesproken doen we daar twee tot drie maanden mee.  Deze keer was het na minder dan 10 dagen al op.  De man op het kantoor was beleefd, maar zei dat we het toch zelf allemaal opgebruikt hadden en liet zien hoeveel we iedere dag hadden gebruikt.  Ik kon niets anders doen dan nieuw internet kopen, maar we houden het nu nauwkeurig in de gaten.  We hebben het er ook met andere buitenlanders over gehad en iedereen schijnt hetzelfde probleem te hebben.  Telecombedrijven worden hier nauwelijks gecontroleerd en kunnen dus doen en laten wat ze willen.  We hebben dezelfde verhalen gehoord over iedere provider, dus het beste wat je kunt doen is de provider zoeken die het minste GB van je steelt.

Op dinsdagavond toen Kate naar huis wilde rijden na een Bijbelstudie wou de auto niet meer starten.  Minder dan twee weken geleden hadden we de auto net laten repareren in Kampala (omdat er in Gulu geen betrouwbare automonteurs zijn), omdat we zo nu en dan problemen hadden met het starten van de auto.  Gelukkig zijn er net nieuwe collega’s verhuist naar Gulu vanuit het zuiden van Uganda en één van hen is erg handig met het repareren van auto’s.  De volgende dag kwam hij naar de auto kijken.  Hij kwam er al snel achter dat de monteur in Kampala een verkeerd onderdeel had gebruikt toen hij onze auto heeft “gemaakt” en dat de auto daardoor niet meer startte.  Hij heeft er een tijd aan gewerkt, maar kon het repareren.  Toen hij alle onderdelen weer terug in de auto wilde stoppen zag hij dat er ook een bout was afgebroken bij één van de wielen.  Dat was gebeurd toen een andere monteur twee maanden geleden de auto heeft nagekeken.  Ook dat heeft onze collega gerepareerd, maar uiteindelijk waren we wel allebei een groot deel van onze dag kwijt. 

Gelukkig was het niet alleen maar problemen deze week.  Op donderdag had ik een paar besprekingen met een groep Hope Alive! verzorgers die een spaargroep zijn begonnen.  We zijn van plan de groep te ondersteunen en ook training te geven en daar waren ze allemaal heel enthousiast over!  Hiervoor zijn we naar Oeganda gekomen en dat maakt alles de moeite waard!  De bank, internet en auto probleempjes nemen we maar voor lief!   J