“Ik ben zo terug” kun je niet zo makkelijk zeggen hier in Oeganda.  Bijna alles duurt langer dan verwacht en dat is niet zo erg als je er maar van tevoren rekening mee houdt, want anders kan het vrij frustrerend zijn.

Verschillende mensen hebben ons gevraagd hoe het leven hier is en wat we hier de hele dag doen.  Onze focus is op dit moment om de lokale taal te leren, maar de rest van de tijd wordt opgeslokt door alledaagse dingen, die veel meer tijd kosten dan normaal.  Het is moeilijk uit te leggen, dus ik geef wat voorbeelden.

Begin april hebben we een postvak gekregen bij het lokale postkantoor.  Ik moest een tijdje in de rij wachten en daarna moest ik wat verschillende papieren invullen, maar het viel me alles mee hoelang het duurde voordat we er één hadden.  Het enige probleem was dat er nog geen sleutel voor ons vakje was.  Die zou worden gemaakt en die konden we dan de volgende week ophalen.  Ik ben de week erna dus weer naar het postkantoor gegaan, heb in de rij gewacht en vroeg of de sleutel klaar was.  Helaas nog niet, maar de postbode zou wel even kijken of er wat in ons vakje zat.  Begin mei, eind mei en begin juni ben ik nog een paar keer langs geweest, maar de sleutel is er nog steeds niet.  Geen supergroot probleem, maar het duurt nu heel wat langer om te kijken of we post hebben.

Wat ook heel veel tijd in beslag heeft genomen is om relatief betrouwbaar water en stroom te krijgen.  Je moet iemand verschillende keren bellen om te zorgen dat ze ook daadwerkelijk langskomen en dan is het bijna iedere keer later dan ze gezegd hebben.  Ook maken ze weleens per ongeluk wat kapot, zodat we weer iemand anders moeten regelen om het te maken.  We hebben bijvoorbeeld een loodgieter gevraagd om de waterleiding in ons huis aan te sluiten op de grote watertank buiten.  Om dat te doen moest hij naar onze zolder, maar er is geen trap, alleen een gat in het plafond in onze gang naar de slaapkamers.  Met een keukentrapje kan hij naar de zolder klauteren, maar hij trapte per ongeluk wel het glas kapot boven de deur van de badkamer, zodat we dat glas moeten vervangen.

Dit is de enige manier om op onze zolder te komen!

De volgende dag kwam er een elektricien om onze accu’s aan te sluiten, zodat we licht en ventilators kunnen gebruiken als de stroom eraf ligt.  Hij was een paar uur bezig en moest ook naar de zolder toe, maar alles leek goed te zijn gegaan.  Totdat de volgende dag druppels vanuit ons plafond naar beneden vielen.  Snel de loodgieter weer gebeld.  Die kwam erachter dat in het donker op de zolder (er zit geen licht, dus iedereen moet een zaklicht gebruiken) de elektricien per ongeluk op de nieuwe waterleiding was gaan staan, zodat die ging lekken.  Weer gemaakt, maar de volgende dag werkten de accu’s niet meer.  Een afspraak gemaakt met de elektricien en die kwam erachter dat de kabel naar de accu’s was doorgebrand, want het was niet de juiste kabel.  De volgende dag zou hij langs komen met een nieuwe kabel.  Toen hij weer terugkwam om de kabel te maken heeft hij ook meteen onze droger aangesloten (we moeten al onze kleren voor 10 minuten in de droger doen omdat als ze buiten aan de lijn hangen mango vliegjes er eitjes in kunnen leggen en als de larven uitkomen kruipen die onder je huid – niet lekker, google maar even als je foto’s wilt zien).  De droger deed het, maar toen we later onze kleren probeerde te drogen sloegen de stoppen er iedere keer uit.  Elektricien weer gebeld en die kwam erachter dat hij een verkeerde stop had gebruikt.  Hij heeft de volgende dag de juiste stop geïnstalleerd.

Na weken hadden we eindelijk stroom en water, maar het weekend erop viel er een boom in onze straat op de elektriciteitlijn.  Na 36 uur waren onze accu’s leeg en de dagen daarna zaten we weer zonder stroom.

Dit zijn maar wat voorbeelden, maar de eerste paar maanden leek bijna alles zo te gaan.  We hebben nu het idee dat alles redelijk goed geregeld is en hebben het gevoel dat ons huis nu thuis is!  Je weet echter maar nooit wat er hier morgen weer te wachten staat!  🙂